کتاب درمان دردها با هومیوپاتی اثر ام تی سانتوانی انتشارات اشراقیه

اصولاً درد یک موهبت الهی است، چون اگر درد نبود، تقریباً هیچگاه بیمار برای درمان به پزشک مراجعه نمی‌کرد و چه بسا با این عدم مراجعه وی، عضو یا اعضای مربوطه از بین می‌رفت و بیمار را به سمت نابودی و مرگ سوق می‌داد. درد – چه در طب آلوپاتی و چه در هومیوپاتی – نشانه خوبی جهت تشخیص بیماریهاست، زیرا اکثر بیماری‌ها، خود را با درد نشان می‌دهند و بیمار می‌تواند با نشان دادنِ موضع درد، پزشکِ معالج خود را در تشخیصِ عضو یا اعضای دردناکِ بیمار راهنمائی نماید. در طبّ رایج، اغلب بدون توجه به خاستگاه درد، جهت درمانِ درد، مبادرت به تسکین ظاهری آن با ترفندهای مختلف سرکوبگرانه می‌کنند، چه بسا ممکن است تسکینِ ظاهریِ درد، باعث پیشرفت بیماری اصلی شود – حتی در همان طبّ هم تسکین بعضی از دردها ممنوع است، مثلاً در درد آپاندیسیت، چون تسکین درد مذکور، باعث پیشرفت و پاره شدن آپاندیس شده و چه بسا اگر فوراً به بیمار نرسند، باعث مرگ وی شود. در طب رایج برای تسکین درد از روشهای مختلفی چون تجویز داروهای شیمیائی، بیحس کردن، تزریق الکل، جرّاحی و غیره استفاده می‌کنند و حتی بعضی از دردها را با تزریق کورتون به داخل عضو (مثلاً در درد دنبالچه، کمر، مچ دست، کتف، گردن و غیره) موقتاً تسکین می‌دهند که بعد از مدتی، همان درد با شدت بیشتری برمی‌گردد و دکتر معالجِ بی‌انصاف، باز همان کار قبلی را بارها تکرار می‌کند و با اینکار ضررهای جبران‌ناپذیر مادی و معنوی به بیمار وارد می‌سازد و مشکل (درد) بیمار روز به روز هم بدتر می‌شود، زیرا با اینکار، هیچگاه بیمار درمان نمی‌شود و تنها به موضع بیماری حمله می‌شود، مثل سایر درمانهای طب رایج که بجای درمانِ خود بیمار، به بیماری حمله می‌کنند که اگر به ظاهر، آن بیماری خوب شود، بدن این بار دچار بیماری بدتر و حیاتی‌تری در جای دیگر خواهد شد و بیماری یا بیماریهای داروئی جدیدی به بیماری قبلی اضافه شده است و بیمار بخت‌برگشته در نهایت بصورتی لاعلاج رها می‌شود و جالب اینکه پزشک معالج هیچگونه مسئولیتی را هم نمی‌پذیرد؟! در طبّ هومیوپاتی، همانطوریکه اشاره شد، درد سمپتوم و راهنمای بسیار خوبی برای هدایت پزشک جهت تشخیص درد و بیماری مربوطه است که پزشک هومیوپات با درنظرگرفتن آن، بیمار را درمان می‌کند که هم دردش بهتر خواهد شد و هم بیماری مربوطه.